Početak propasti: S&P snizila rejting Katara
Rejting agenicija Standard end Purs snizila je kreditni rejting Katara sa AA na AA-, dalji izgledi negativni
Agencija je odluku o snižavanju rejtinga donijela ocjenjujući da će nastali spoljnopolitički pritisci uticati na rast i fiskalnu poziciju te zemlje.
Prema BDP-u po stanovniku, Katar je najbogatija zemlja na svijetu. Vlada te zemlje je 2015. godine ocijenjena kao najefikasnija vlada na svijetu. Katarski suvereni fondovi veliki su investitori po cijelom svijetu: u njihovom vlasništvu je, na primjer, francuski fudbalski klub Pari Sen Žermen, Katar ima ozbiljan udio u najvećem njemačkom proizvođaču automobila Folksvagenu, veliki su kupac umjetnina i nekretnina širom svijeta…
Sa Katarom je diplomatske odnose, ali i saobraćajne veze prekinulo devet država na čelu sa Saudijskom Arabijom.
Katar nije sasvim država nego projekat porodice al Tani i zapadnih elita, tako tvrdi Pjotr Akopov u svom tekstu objavljenom u ruskom listu Vzgljad. Taj tekst, napisan povodom nanovijih sankcija sad već deset arapskih država uvedenih protiv Katara, završava se podjednako zanimljivo: autor tvrdi da je u konfliktu oko Katara ključna iranska tema i da države Zaliva treba da odluče šta im je glavno u odnosima sa susjedima. „Ako je to mir- put ka njemu ide preko Moskve“. Ali podjednako je, za sadašnju krizu, interesantna i istorija nastanka Katara kako je opisuje Akopov.
Katar je 1913-1916.godine postao, kaže Akopov jedna od prvih teritorija zavisna od Engleske, engleski protektorat kojim je upravljala porodica al Tani, koja od sredine XIX vijeka kontroliše malo poluostrvo i njegov centar Dohu.
– Engleze je privlačio povoljan strateški položaj Katara u Persijskom zalivu koji je pružao mogućnost uticaja na Iran, državu koju je London uvjek smatrao zonom svojih najživljih interesa.
Pred Drugi svjetski rat u Kataru je nađena i nafta podvlači Akopov.
U momentu sticanja nezavisnosti 1971.godine u Kataru je živjelo “samo malo više od 100 000 ljudi, manje nego u bilo kojoj drugoj arapskoj državi koja je dobila nezavisnost“. Danas Katar ima oko 300 000 stanovnika i nešto više od 2 miliona gastarbajtera uglavnom iz Indije.
Akopov tvrdi da je 1971.godine Katar trebalo da postane dio Ujedinjenih Arapskih Emirata, ali nije postao da bi mogao da bude „veoma zgodno mjesto za vršnje uticaja“. Anglosaksonskog uticaja.
– Stvorili su najuticajniji tv-kanal u muslimanskom svijetu, postali su baza vodji panarapskog pokreta Muslimanska braća, postali su utočište mnogim svrgnutim političarima iz raznih muslimanskih država, sprovode veoma aktivnu spoljnu politiku…Niko ne razumije gdje se završava iskrena borba Mulsimanske braće za islamske vrijednosti, a gdje počinju specijalne operacije Mi-6 i CIA na njihovom iskorišćvanju u sopstvenom interesu. Gdje se završava Al džazira, a počinje Bi-Bi-Si“. Svi razumiju da Katar postoji kao neke vrste zajedničko preduzeće Anglosaksonaca i Arapa na Bliskom istoku. I to se ne svidja ostalim državama Zaliva, naročito Saudijskoj Arabiji.
– Saudijci anatemišu iranske ajatolahe, a Katar nastoji da zauzme umjereniju poziciju u odnosu na svoga velikog susjeda. Egipatska armija je svrgnula Muslimansku braću (što se objašnjava protivrečnostima unutar egipatskog društva), a Katarci ne uskraćuju podršku Jusufu al Kardaviju, duhovnom vođi tog pokreta. To jest, katarski emiri vode komplikovanu i veliku igru u kojoj je teško napraviti granicu između njihovih ličnih sklonosti, kao pravovernih muslimana, i finog rada spoljnih sila.
